Текст песни Przemysław Gintrowski - Achilles. Pentezylea

Kiedy Achilles przebił krótkim mieczem pierś Pentezylei,
obrócił - jak należy - trzykrotnie narzędzie w ranie,
zobaczył - w nagłym olśnieniu - że królowa Amazonek
jest piękna. Ułożył ją troskliwie na piasku, zdjął ciężki
hełm, rozpuścił włosy i delikatnie ułożył ręce na piersi.
Nie miał jednak odwagi zamknąć jej oczu. Spojrzał na nią,
raz jeszcze, pożegnalnym wzrokiem i jakby przymuszony
obcą siłą, zapłakał - tak jak ani on sam, ani inni bohaterowie

tej wojny nie płakali - głosem cichym i zaklinającym,
niskopiennym i bezradnym, w którym powracała skarga
i nie znana synowi Tetydy - kadencja skruchy. Na szyję, piersi,
kolana Pentezylei padały jak liście rozciągnięte samogłoski
tego trenu i owijały się wzdłuż jej stygnącego ciała.
Ona sama gotowała się do Wiecznych Łowów w niepojętych
lasach. Jej niezamknięte jeszcze oczy patrzyły z daleka
na zwycięzcę z upartą, błękitną - nienawiścią.

5 из 5 Оценок: 3.

Когда Ахиллес коротким мечом пронзил его грудь Pentezylei,
Оказалось - как и должно быть - в три раза инструмента в рану,
видел - внезапный яркий свет - Amazon Queen
красиво. Он положил ее бережно на песок, снял тяжелый
шлем, чтобы их волосы и аккуратно расположены руки.
У него не было мужества, чтобы закрыть глаза. Он посмотрел на нее,
еще раз, прощальный взгляд, как будто вынуждены
иностранные державы, плакал - как ни он, ни другие персонажи

Эта война не плакал - его голос тих и zaklinającym,
niskopiennym и беспомощный, который вернул жалобу
и не известно сына Тетис - срок покаяния. Шея, грудь,
Pentezylei упал на колени, протянул гласные список
Плач и owijały вдоль тела умирающих.
Она приготовила для непонятным Вечная охота
леса. Ее глаза были не закрыты даже издалека
Победителем упрямый, синий - ненависть.